colourbox.com colourbox.com til å kjenna på korleis du ville disponert dagen om du kunne bestemma sjølve, altså vera fri? Kva skal til for at du skal kjenna at tida kjem, ikkje berre at den flyg fort forbi? Somme har slikt arbeid at dei i nokon monn kan styra dagen meir sjølv, eller iallfall oppleva det som sjølvstyring. Ein forskar eller ein gardbrukar kan ha like store eller større arbeidsmengder å hanskast med enn ein sjukepleiar eller ein som sit i kassa i ein butikk, men kan oppleve ein heilt annan grad av fridom enn dei fleste andre. Det har å gjera med både det at dei i større grad kan styra arbeids dagen sjølve, og at arbeidet kanskje i større monn også har med personleg engasjement å gjera, slik at grensa mellom arbeid og fritidsinteresse ikkje blir så viktig. Ut frå den teknologiske utviklinga som har gjort at vi produserer så mykje meir kvar einaste time vi er på jobb, skulle tida vera overmogen for å halda fram med å forkorta normalarbeidsdagen. Den halvtimen som vart borte i 1987, var ein start. Tre halvtimar til, og vi ville ha seks timars arbeidsdag. Er det latskap som får fram slike tankar og draumar? Nei. Sekstimarsdag betyr ikkje at folk skal sitja stille i to timar. Men det har å gjera med at det er så mykje anna som er viktig. For mange er det ungar og familie som står øvst på lista, om ein får kontroll over litt meir av døgnet. For andre er det ei uendeleg rekkje av interesser – lesing, trening, handarbeid, tid til å vera med i politisk arbeid, tid til å slå av ein prat med naboen. Det er betre du fyller ut lista sjølv. Sekstimarsdag betyr ikkje mindre arbeid, men mindre lønnsarbeid, meir fridom. Fagbladet 4/2016 < 37  fbaargang2016 fbseksjonKON